oh! my god

40 กว่าปีที่แล้ว
“บีทเทิ้ล ยิ่งใหญ่กว่าพระเจ้า”
ผู้กล่าวคือจอห์น เลนนอน หนึ่งในสมาชิก 4 คนของคณะสี่เต่าทองซึ่งทั่วโลกกำลังคลั่งไคล้ คำพูดดังกล่าวถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักจากสื่อมวลชนและคนที่ไม่เห็นด้วยว่า “พวกเอ็งน่ะเหรอยิ่งใหญ่กว่าพระเจ้า”
มีการเคลื่อนไหวต่อต้าน มีการนำอัลบั้มของพวกเขามาเผา จนทั้ง 4 คนต้องออกมาขอโทษและชี้แจง
ต่อแฟน ๆ ซึ่งความจริงก็ไม่น่าจะใช่แฟนพวกเขาสักเท่าไร (เพราะแฟน ๆ พวกเขาคงเห็นด้วยกับประโยคดังกล่าว)

10 พฤษภาคม 1955
มาร์ค เดวิด แชปแมน(Mark David Chapman) ถือกำเนิดในครอบครัวชั้นกลาง
พ่อทำงานในหน่วยกองบินทหารอากาศ แม่เป็นพยาบาล
แชปแมน จัดเป็นเด็กปกติและมีไอ้คิวที่เกินมาตรฐาน แต่เขาโตขึ้นมาในสภาพที่หวาดกลัวและหวาดผวาตลอดเวลา พ่อของเขามักจะชอบทำร้ายแม่เป็นประจำ เสียงกรีดร้องของแม่ทุกครั้งที่แม่ถูกพ่อทำร้ายมันค่อย ๆ สร้างความโกรธแค้นในใจแก่เขา บางครั้งเขาจินตนาการว่าเขาจะหาปืนให้ได้สักกระบอกและกำจัดพ่อไปให้พ้นจากบ้านเสียที
“บางครั้งผมรู้สึกว่าตัวเองนั้นเป็นพระราชา และมีประชาชนแวดล้อมอยู่ภายในอาณาจักรของผม ผมคือฮีโร่ของทุก ๆ คน หนังสือพิมพ์ตีพิมพ์เรื่องของผมทุกวัน นอกเหนือจากทีวี ที่ผมได้ออกอากาศและปรากฏตัวอยู่เป็นประจำ ผมกลายเป็นบุคคลสำคัญที่สุดในชีวิตของพวกเขา พวกเขานับถือ เชื่อและศรัทธาในตัวผม เหมือนกับตัวผมนั้นอยู่เหนือความผิดทั้งปวง และเมื่อผมไม่ชอบใจใครผมก็เป่ามันซะ กำจัดมันทิ้ง ไม่มีใครโกรธหรือเอาโทษผม แล้วทุกอย่างก็กลับไปเป็นปกติ” แชปแมนบอกกับผู้สื่อข่าว

8 ธันวาคม 1980
“Mister Lennon !”
แชปแมนร้องเรียกเลนนอนในขณะที่เลนนอนกำลังเดินออกจากดาโกตา อาพาร์ทเม็นต์ในนิวยอร์คเพื่อไปบันทึกเสียงอัลบั้มใหม่พร้อมกับภรรยา โยโกะ โอโนะ
ในมือของแชปแมนมีอัลบั้มของเลนนอน
เขายื่นมันออกไปเหมือนแฟนเพลงที่หลงไหลในศิลปิน
เลนนอนเซ็นต์ชื่อลงบนแผ่นเสียงและส่งคืนให้เขา
หลายชั่วโมงผ่านไป
เลนนอนและโยโกะกลับจากห้องบันทึกเสียงมาถึงอาพาร์ทเม็นต์
แชปแมนยังอยู่ที่นั่น เขาเดินตามหลังเลนนอนไป
ในมือไม่มีอัลบั้มเลนนอนแต่มี .38 กระบอกโต
“Hey Mister Lennon!”
คราวนี้ยังไม่ทันที่เลนนอนจะหันมา กระสุนทั้ง 5 นัดก็กระหน่ำลงบนร่างของเขา
กระสุนหนึ่งในนั้น ตัดเส้นเลือดใหญ่ทำให้เขาเสียเลือดอย่างมากและอย่างรวดเร็ว
เลนนอนเสียชีวิตตั้งแต่ยังไม่ถึงโรงพยาบาล เขาเสียเลือดไปจนหมดร่างกาย
หลังจากจบชีวิต “พระเจ้า”เมื่อ 40 ปีก่อนเรียบร้อยแล้ว
แชปแมนนั่งอ่านหนังสือรออยู่ตรงจุดเกิดเหตุ
The Catcher in the Rye หนังสือที่เขาอ้างว่ามันคือแรงบันดาลใจในการกระทำครั้งนี้

ปี 2000
บทบรรณาธิการของนิตยสาร UNCUT ผู้อ่านนิตยสารดังกล่าวเขียนจดหมายมาเล่าเรื่องเก่าเมื่อ 30 กว่าปีที่แล้วให้บรรณาธิการฟัง
“วันนั้น ผมอยู่ตรงนั้น ผู้สื่อข่าวถามเลนนอนว่ารู้สึกอย่างไรที่ผู้คนคลั่งไคล้พวกเขาขนาดนี้”
เลนนอนกล่าวติดหัวเราะว่า “พวกเขาคลั่งไคล้และแสดงออกอย่างกับว่า พวกเรานั้นเป็นพระเจ้า”

เช้าวันรุ่งขึ้น
หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าว “บีทเทิ้ล ยิ่งใหญ่กว่าพระเจ้า”

แชปแมน....นายยิงผิดคนหรือเปล่า
ติดคุกให้มีความสุขเถิด เพราะนายคงไม่ได้ออกมาแล้วล่ะ

“ทุกวันนี้ โลกเรามีเพลงมากเพียงพอแล้ว”

“ผมจะรู้อะไรเกี่ยวกับการแต่งเพลงบ้างล่ะเนี่ย” บ็อบถามขึ้นมาพร้อมกับหัวเราะร่วนอย่างพึงพอใจ เขาสวมกางเกงยีนส์ เสื้อยืด ดื่มกาแฟจากแก้ว แทนที่จะเป็นถ้วยกาแฟ “รสชาติกาแฟดีกว่ากินจากถ้วย”บ็อบกล่าวยิ้มๆที่มุมปาก กีตาร์โปร่งสีบรอนด์วางอยู่ใกล้ ๆ กับตัวเขา ตัวเขาช่างมีอิทธิพลต่อสิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ ตัว ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูน่าสนใจไปซะทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นรองเท้าหรือว่า
เสื้อโค้ทของเขา
คงเป็นเรื่องยาก หากเราจะพูดถึงศิลปะการแต่งเพลงโดยที่ไม่ได้อ้างอิงถึงบุรุษผู้นี้ แม้ว่าเจ้าตัวจะปฏิเสธว่าตัวเขาเองนั้นไม่ใช่นักแต่งเพลงที่วิเศษอะไร เขาเป็นแค่คนที่ใช้สัญชาติญาณในการเขียนเพลง เขาแค่รู้สึกว่าเพลงจะต้องประกอบด้วยเนื้อหาที่รุ่มรวยความหมายที่ลึกซึ้งเหนือกว่าเพลง
ป็อปทั่วๆไป นั่นจึงจะทำให้เพลงมีพลังและมีความงดงามเทียบเคียงได้กับบทกวีที่โด่งดัง และเมื่อนำสิ่งที่เขียนนั้นมารวมกับท่วงทำนองและดนตรี สิ่งนี้ก็สามารถที่จะสื่อสารกับจิตวิญญาณแห่งมนุษย์ได้
จอห์น เลนนอน กล่าวว่าเป็นเพราะเขาได้ฟังเพลงของดิแลน ทำให้ตัวเขาหันมาให้ความสนใจที่จะแต่งเพลงซึ่งสะท้อนออกมาจากส่วนลึกในใจของตัวเขาแทนที่จะเขียนเพลงป็อปแบบตื้นๆ “Help” เป็นเพลงที่แสดงออกซึ่งการร้องขอความช่วยเหลืออย่างจริงๆ พอล ไซมอนยังบอกว่าบ็อบนั้นมีอิทธิพลต่อการแต่งเพลงของเขาอย่างมากตั้งแต่ยุคเพลง ” Hey school girl” ร็อกแอนด์โรลในสไตล์ 50 จนถึง “The sound of silence”
บ็อบจะแก้ไขปรับปรุงเนื้อเพลงของเขาตลอดเวลา แม้ว่าในสตูดิโอที่ทำการอัดเสียงไปแล้ว เขาบอกว่า การเขียนเพลงไม่ใช่การแกะสลักบนหินซะเมื่อไร ด้วยวิธีการใช้ภาษาที่เต็มไปด้วยความหมายและความงดงามของบ็อบคือสิ่งที่นักเขียนเพลงต่างพร้อมที่จะขายวิญญาณเพื่อการค้นพบมัน
โรเบิร์ต อัลเลน ซิมเมอร์แมน หรือ บ็อบ ดิแลน เกิดเมื่อ 24 พฤษภาคม 1941 ในมิเนโซต้า สหรัฐอเมริกา เขาได้รับอิทธิพลและแรงบันดาลใจในการเขียนเพลงจาก วู๊ดดี้ กัทรี บ็อบย้ายตัวเองเข้าสู่นิวยอร์คด้วยเหตุผลที่ชัดเจนที่สุดก็คือ เขาต้องการไปพบและดูแลวู๊ดดี้ ซึ่งกำลังป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลนิวเจอร์ซีและเสียชีวิตในเวลาต่อมา มาร์จอรี กัทรี ภรรยาของวู๊ดดี้ บอกว่าดิแลนเป็นเด็กที่ดีมากและมีความเชื่อและศรัทธาในตัววู๊ดดี้อย่างมาก แต่เธอกล่าวว่าเธอไม่ชอบเสียงร้องของบ็อบสักเท่าไร และได้พยายามแนะนำให้บ็อบออกเสียงให้ชัดเจนกว่านี้เวลาที่บ็อบร้องเพลงของเขา
แต่คนที่ประทับใจในตัวบ็อบมากกว่ามาร์จอรี ก็คือจอห์น แฮมเมอร์ โปรดิวส์เซอร์ที่ชักนำบ็อบให้เซ็นสัญญาออกแผ่นเสียงกับตราโคลัมเบีย แม้ว่าอัลบั้มชุดแรกของเขาจะมีเพลงใหม่เพียงแค่สองเพลงเท่านั้น ซึ่งหนึ่งในนั้นคือเพลงที่เขาเขียนอุทิศให้แด่วู๊ดดี้ “Song To Woody” และเพียงแค่อัลบั้มที่ 2 เท่านั้นเขาก็ได้สร้างเพลงซึ่งถือว่าคลาสสิคและถือเป็นปรากฏการณ์ใหม่ในแวดวงเพลงป็อป นั่นคือเพลง “ Blowing In The Wind” และเพลง “ Master Of War”
บ็อบเปลี่ยนแปลงโลกและเปลี่ยนแปลงจิตใจของพวกเราด้วยงานระดับมาสเตอร์พีซของเขาอย่างต่อเนื่อง หลายๆเพลงจัดอยู่ในประเภทคลาสสิคตลอดกาล เช่น The freewheelin’ Bob Dylan , Blonde on Blonde , Nashville Skyline , The Basement Tape , John Wesley Harding , Blood On The Tracks , Desire , Oh Mercy และอีกมากมาย
“บางครั้งมันก็มากเกิน บางทีมันก็น้อยไป” เขาพูดถึงตัวเพลงของเขา
แม้ว่าแวน มอริสัน จะให้ฉายาแก่บ็อบว่าเป็นกวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก แต่เขาเองกลับไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นกวี แต่อย่างใด “กวีจมน้ำหมดแล้ว” เขากล่าว แต่ถึงกระนั้นเขาก็ได้ชื่อว่าสร้างบทกวีที่สวยงามขึ้นมาในโลก ดิแลนบอกว่า เขาไม่เคยคิดว่าตัวเขาเองเป็นนักเขียนเพลงมืออาชีพ สำหรับเขาการเขียนเพลงมันเหมือนการเขียนคำสารภาพ “เพลงของผมไม่ได้ถูกกำหนดโดยตารางเวลา” เขากล่าว
“ถ้าเช่นนั้น เพลงเหล่านั้นถูกเขียนขึ้นมาด้วยวิธีการเช่นไร” และนั่นคือหัวใจสำคัญที่ผมต้องการจะรู้จากปากของชายผู้นี้ เขาสร้างมันขึ้นมาได้อย่างไร เมื่อเราได้ศึกษาจากทุกอัลบั้มที่ผ่านมา อารมณ์ที่หลากหลายในแต่ละเพลง รวมถึงรูปแบบและสไตล์ซึ่งได้รับการสร้างขึ้นมาอย่างต่อเนื่องปีแล้วปีเล่า
อาร์โล กัทรี เคยพูดไว้ว่า “การเขียนเพลงก็เหมือนกับการหย่อนเบ็ดลงในกระแสน้ำ แล้วก็หวังว่าจะจับอะไรได้บ้าง ผมไม่คิดว่าจะมีใครนอกจากบ็อบที่สามารถจะจับอะไรได้”
บ็อบ หัวเราะร่วน
คุณคิดว่าอะไรที่ทำให้คุณจับได้เยอะแยะมากมายขนาดนั้น
หัวเราะอีก “บางทีอาจจะเป็นเพราะเบ็ดของผมก็ได้”
“เบ็ดชนิดไหนกันที่คุณเลือกใช้”
“คุณต้องใช้เบ็ด ไม่เช่นนั้นคุณก็ต้องนั่งรอแล้วก็คาดหวังว่าเพลงมันจะเดินทางมาหาคุณ แต่การที่จะบังคับให้ได้มาคุณต้องใช้เบ็ด”
“มันได้ผล สำหรับคุณหรือ”
“อืมม ก็ไม่เชิง การพาตัวเองลงไปสู่เหตุการณ์ที่ต้องการการตอบสนองก็เหมือนกับการใช้เบ็ด ใครก็ตามที่พยายามเขียนอะไรสักอย่างโดยที่ตัวเขายังไม่เคยสัมผัสสิ่งนั้น ๆ จะทำให้เขาโดนเบี่ยงเบนออกจากความจริง
“ตอนที่คุณเขียนเพลงคุณใช้จิตสำนึกนำพาคุณไป หรือว่าคุณพยายามเดินตามความคิดของจิตใต้สำนึก”
“แรงขับเคลื่อนในเพลง เป็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ในเพลงและคุณไม่มีทางรู้ได้เลย ไม่ว่าเพลงของใครก็ตามคุณไม่มีทางรู้ได้เลยว่าแรงขับเคลื่อนในเพลง ๆ นั้นมันคืออะไร มันจะดีมากหากคุณสามารถปล่อยตัวเองไว้ในสภาพแวดล้อมที่ยอมรับให้สิ่งต่าง ๆ จากจิตใต้สำนึกในตัวคุณได้แสดงตัวออกมา และจงปิดกั้นการควบคุมจากตัวคุณ อย่าให้มันครอบเรา ปล่อยให้มันไหลไป
หลายคนที่เรียกตัวเองว่านักเขียน พวกเขาส่วนใหญ่ก็รับข้อมูลข่าวสารมาจากทีวี หรือไม่ก็สื่อใดสื่อหนึ่งซึ่งมากระทบตัวเขาเหล่านั้น สิ่งที่เขาเขียนกันออกมามันจึงไม่ใช่นวนิยายที่ยิ่งใหญ่อีกต่อไปแล้ว
คุณจำเป็นต้องเค้นความคิดความรู้สึกออกมาจากส่วนลึกของจิตใจออกมาให้ได้
“ทุกวันนี้ โลกเรามีเพลงมากเพียงพอแล้ว”
“คุณคิดอย่างนั้นจริง ๆ หรือ”
“ใช่มีมากพอแล้ว มีมากเกินพอเสียด้วยซ้ำ ว่ากันตามจริงถ้าตั้งแต่วันนี้ ไม่มีใครแต่งเพลงออกมาอีกเลย โลกก็ไม่ได้รู้สึกเดือดร้อนอะไร ทุกวันนี้มีเพลงเพียงพอแล้วให้คนบนโลกได้ฟังถ้าเขาต้องการจะฟังเพลง ทั้งผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก ๆ เกือบทุกคนมีแผ่นเสียงครอบครองเป็นร้อยๆแผ่น พวกเขายังไม่เคยหยิบมาฟังซ้ำเสียด้วยซ้ำ ผมจึงเชื่อว่าโลกเรามีเพลงเพียงพอแล้ว นอกเสียจากจะมีใครสักคนสร้างงานออกมาจากหัวใจอันบริสุทธิของเขาซึ่งนั่นถือเป็นอีกเรื่องหนึ่งซึ่งแตกต่างออกไป แต่เท่าที่ผ่านมาการเขียนเพลงเป็นเรื่องที่ใคร ๆ ก็ทำได้แม้คนโง่ ๆ ถ้าคุณเห็นผมทำได้ คนโง่ ๆ อีกหลายคนก็ทำได้(หัวเราะ) มันไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร ทุกคนแต่งเพลงได้เหมือนกับที่ทุก ๆ คนแต่งนวนิยายที่ยิ่งใหญ่ได้”
“แต่เพลงของคุณนั้นมีมากกว่าการเป็นความบันเทิงที่ป็อป ๆ”
“ป็อป ไม่มีความหมายสำหรับผม ไม่มีความหมายจริง ๆ มาดอนน่า..สุดยอด เธอเป็นมืออาชีพ เธอนำทุกอย่างมาผสมผสานรวมกันเพื่อทำงานของเธอ เธอเรียนรู้ทุกอย่างเพื่อนำมาสร้างงาน แต่การทำเช่นนั้นคุณจะต้องทุ่มเททั้งหมดกับมัน ปีแล้วปีเล่า คุณจะต้องเสียสละทั้งหมดที่คุณมีเพื่อจะทำสิ่งนั้น เสียสละทั้งหมดเท่าที่คุณมีเพื่อที่จะทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ มันต้องเป็นเช่นนั้น เหมือนกันหมดทุกเรื่อง”
“แวน มอริสัน บอกว่าคุณคือบทกวีที่ยิ่งใหญ่ที่ยังมีชีวิต คุณเคยคิดว่าตัวเองเป็นเช่นนั้นหรือเปล่า”
“บางครั้ง บางครั้งผมก็รู้สึกเช่นนั้น แต่มันไม่จริงหรอก ไม่จริง”
“กวีไม่ขับรถ (ยิ้ม) กวีไม่ไปซูเปอร์มาร์เก็ต กวีไม่ต้องมีหน้าที่เทถังขยะ กวีไม่จำเป็นต้องไปหาแหล่งกู้เงินเพื่อซื้อบ้าน และอีกมากมายหลายอย่าง กวีไม่แม้กระทั่งรับโทรศัพท์ กวีไม่พูดกับใคร ๆ กวีเอาแต่เงี่ยหูฟัง และโดยทั่วไปเขาจะรู้ตัวเองว่าเขาเป็นกวี(หัวเราะ)
โลกเราไม่ต้องการบทกวีหรือบทกลอนอีกแล้ว เรามีเชคสเปียร์แล้ว ทุกอย่างมีเพียงพอแล้ว คุณนึกมาสิ ทุกอย่างมีพอแล้ว เรามีเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกอย่างเพียงพอแล้ว บางคนบอกว่า หลอดไฟฟ้านี่ เดินทางมาไกลเกินไปเสียด้วยซ้ำ
กวีอยู่บนแผ่นดินนี้อย่างสุขุม สันโดษ และอยู่แต่ในดินแดนของพวกเขา แล้วก็อดตาย หรือไม่ก็จมน้ำตาย กวีมักมีตอนจบที่ปวดร้าว ดูอย่างจิม มอริสันนั่น ถ้าคุณจะเรียกเขาว่ากวี

เรื่องหลังเพลงดัง

บางครั้ง เพลงก็เดินทางเข้าสู่สมองของนักเขียนเพลงอย่างรวดเร็ว คล้ายกับตัวเพลงเขียนตัวมันเอง คล้ายกับมีบางสิ่งบางอย่างที่มองไม่เห็นมาจับมือคนเขียน.....เขียนเพลงนั้นๆออกมา

“Rocket Man” / Artist : Elton John
Featured on Honky Chateau. Released 1972/MCA
Words & Music by Elton John and Bernie Taupin
Bernie Taupin (lyricist) “ผมกำลังขับรถอยู่ แล้วประโยคหนึ่งก็ดังเข้ามาในหู “She packed my bags last night,preflight.Zero-hour is 9 A.M.” ผมรีบจ้ำออกจากรถและวิ่งเข้าบ้าน ตะโกนบอกพ่อแม่ “อย่าเพิ่งให้ใครเข้ามากวน จนกว่าผมจะเขียนความคิดทั้งหมดนั้นลงในกระดาษเรียบร้อยแล้ว”


A Hard Day’s Night / The Beatles
Featured on A Hard Day’s Night. Released 1964/Capital
Words & Music by John Lennon and Paul McCartney
Walter Shenson (Film Producer) : ผมบอกกับจอห์นว่า มันน่าจะดีนะถ้าเรามีเพลง “A Hard Day’s Night” ตอนเปิดหนังรวมทั้งตอนไตเติ้ลท้ายของหนัง จอห์นพยักหน้าและบอกว่าเขาจะลองคิดดู คืนนั้นเราอยู่บนรถด้วยกันเพื่อเข้าเมือง จอห์นขอตัวลงก่อน บอกว่าจะต้องทำงานบางอย่างให้เสร็จ รุ่งเช้าประมาณ 8 โมงครึ่ง จอห์นขอให้ผมมาพบที่ห้องอัดเล็กๆแห่งนี้ เมื่อผมไปถึงพอลอยู่ที่นั่นด้วย แล้วเขาทั้งคู่ก็เล่นกีตาร์และร้องเพลงซึ่งจอห์นได้เขียนไว้ในสมุดโน้ต เพลงนั้นก็คือ “A Hard Day’s Night”


“Dust in The Wind” / Artist : Kansas
Featured on Point of Know Return. Released 1977/Kirshner
Words & Music by Kerry Livgren
Kerry Livgren(Songwriting/Guitarist) ผู้คนส่วนใหญ่พยายามที่จะตีความ ค้นหาความหมายสิ่งที่ผมเขียนลงในเพลงๆนี้ ความจริงแล้วผมอ่านพบมันในหนังสือกวีของชนชาวอินเดียน(American Indian Poetry) ตอนที่ขณะกำลังข้ามเส้นพรมแดน ในหนังสือเขียนไว้ว่า “For all we are is dust in the wind” ผมคิดว่านั่นมันจริงทีเดียว ผมประสบความสำเร็จ มั่งคั่งด้วยเงินทองและชื่อเสียง ผมบรรลุเป้าหมายในชีวิตและผมกำลังเดินทางกลับสู่ผืนดินอีกครั้ง และนั่นคือสิ่งที่เพลงนี้พยายามสื่อถึง แต่น่าแปลกที่ผู้คนพยายามที่จะตีความมันไปต่างๆนานาและผลของมันก็คือเพลงนี้ขึ้นชาร์ตเพลงคันทรี ขึ้นชาร์ตเพลงป็อป ขึ้นชาร์ตเพลงอิสซี่ ลิสซึ่นนิ่ง มันข้ามเส้นแบ่งประเภทของเพลงได้อย่างประหลาด
ผมเล่นกีตาร์นำในวง กีตาร์ไฟฟ้า ร็อคแอนด์โรล ผมไม่เคยคิดที่จะผันตัวเองไปเป็นนักกีตาร์อะคูสติก ดังนั้นผมจึงอยากลองที่จะพยายามขยายขอบเขตการเล่นกีตาร์ของตัวเอง ผมพยายามฝึกเล่นปิ๊คกิ้ง ผมอยู่ในห้องและก็หัดเกากีตาร์โปร่งของผมไปเรื่อยเปื่อย แล้วภรรยาผมก็เดินผ่านเข้ามาในห้อง
“เพราะดีนะ คุณน่าจะเขียนเนื้อเพลงลงไป”
“ผมแค่ฝึกเล่นเท่านั้นเอง มันยังใช้ไม่ได้หรอก”
“แต่มันใช้ได้เลยนะ อย่าลืมใส่เนื้อลงไปล่ะ”
แล้วเธอก็เคี่ยวเข็ญให้ผมแต่งเพลงนี้ออกมา จนในที่สุดผมก็จำต้องเขียนมันออกมาให้เธอ
ในขณะที่เรากำลังซักซ้อมเตรียมงานสำหรับอัลบั้ม Point of Know Return ทุกเพลงพร้อมหมดแล้ว แต่ใครคนหนึ่งถามผมว่า”นายมีเพลงอื่นอีกหรือเปล่า”
“เอ้อ ความจริงก็มีอยู่อีกเพลงหนึ่ง แต่พวกนายคงไม่ชอบหรอก มันไม่ใช่แคนซัส” ผมอิดเอื้อนที่จะเล่นมันให้พวกเขาฟัง แต่ก็ทนรบเร้าไม่ไหว ในที่สุดผมจึงเล่นมันด้วยกีตาร์โปร่งตัวนั้น
“เราต้องทำเพลงนี้”
ผมแปลกใจมาก เพราะผมปฏิเสธเพลงนี้ตั้งแต่แรก เราถกถียงกันภายในวง ผมบอกพวกเขาว่า “นี่มันไม่ใช่เรา”
ใช่ มันคงบอกคุณแล้วว่า ผมถูก หรือ ผิด
เพราะเพลงนี้กลายเป็นเพลงฮิตที่ยิ่งใหญ่ตลอดกาลเพลงเดียวของวงเรา !


“Bad Company” / Artist : Bad Company
Featured on Bad Company.Released 1974/Swan Song
Words & Music by Paul Rodgers and Simon Kirke
Paul Rodgers(singer/songwriter) ตอนที่ผมบันทึกเสียงร้องในเพลง “Bad Company” พวกเราต่อสายไมค์และหูฟังออกมายาวกว่า 100 หลา ออกไปที่สนามหญ้า ในกลางดึกคืนหนึ่งท่ามกลางแสงจันทร์ มันให้แรงบันดาลใจและให้บรรยากาศที่ประหลาดล้ำ และนั่นคือสาเหตุที่ช่วยให้เสียงนั้นฟังโหยหวน หลอนๆ ลึกลับ มันถูกบันทึกเสียงที่นั่นกลางสนามหญ้า กลางดึก ใต้แสงจันทร์ เราใช้เวลาเซ็ททั้งหมดประมาณ 3 ชั่วโมง เมื่อทุกอย่างพร้อม เราใช้เวลาบันทึกเสียงแค่เทคเดียว


“Rikki Don’t Lose That Number / Artist : Steely Dan
Featured on Pretzel Logic.Released 1974/MCA
Words & Music by Donald Fagen and Walter Becker
Walter Becker(songwriter) นักข่าวบางคนถามเราว่า “Number” ในเพลงนี้หมายถึงกัญชา ใช่หรือไม่ รู้สึกว่ามันจะเป็นแสลงของซานฟรานซิสโกหรืออาจจะเป็นที่ไหนสักแห่ง แต่ความจริงก็คือ เราไม่เคยรู้เรื่องนั้นมาก่อนเลย
Donald Fagen(singer/songwriter) จริง ๆ แล้วมันคือเบอร์โทรศัพท์ธรรมดา ๆ ผมว่าคนฟังควรจะฟังให้มันเป็นเรื่องธรรมดา ๆ ในมุมที่มันสว่าง ๆ จะดีกว่า มันก็เป็นเพลงรักธรรมดา ๆ ผู้ชายคนหนึ่ง ร่ำรวย สุภาพ อาศัยในรีสอร์ทแห่งหนึ่ง และก็วิธีที่เขาจะจีบผู้หญิงคนนี้ให้ได้



“Killer Queen” / Artist : QUEEN
Featured on Sheer Heart Attack.Released 1974 /Hollywood(rerelease)
Words & Music by Freddie Mercury
Freddie Mercury (singer/songwriter) คนส่วนมากคิดว่า “Killer Queen” นั้นหมายถึงแจ็กกี้ เคเนดี้ (Jackie Kennedy)
แต่ว่า มันไม่ใช่ มันเกี่ยวกับอีตัวไฮคลาส ผมพยายามที่จะเล่าถึงเรื่องของกะหรี่ชั้นสูง ผมพยายามที่จะสื่อว่าในวงสังคมไฮโซนั้น คนชั้นสูงก็เป็นอีตัวได้ นั่นคือสิ่งที่เพลงนี้พูดถึง แต่ผมก็ชอบนะที่ผู้ฟังจะตีความกันไปต่าง ๆ นา ๆ ตามที่เขาเข้าใจ



“Daniel” / Artist : Elton John
Featured on Don’t Shoot me I’m Only the Piano Player. Released 1973/MCA
Words & Music by Elton John and Bernie Taupin
Bernie Taupin (lyricist) ผมลืมไปแล้วว่าอ่านเจอที่ไหน ไม่แน่ใจว่าเป็นนิยสาร Time หรือ Newsweek เป็นเรื่องของนายแดเนียล(Daniel)นายทหารซึ่งเพิ่งกลับจากการรบที่เวียดนามแล้วกลับสู่บ้านเกิดของเขา เขาพยายามที่จะใช้ชีวิตที่เหลือของเขาอย่างสงบและพยายามที่จะลบภาพเหตุการณ์ในสงครามทั้งหมดที่เขาได้พบมา หากแต่เพื่อนบ้านไม่เข้าใจ ทุกคนพยายามที่จะให้เขาเป็น
วีรบุรุษสงครามและไม่ยอมปล่อยให้เขาอยู่กับชีวิตที่สงบอย่างที่เขาต้องการ สุดท้ายนายแดเนียลจึงเกิดภาพหลอนในหัวเขาและจำเป็นต้องหนีจากเรื่องนี้ให้ได้ วิธีเดียวที่เขาทำได้ก็คือการเนรเทศตัวเองออกจากประเทศบ้านเกิด ผมเขียนเนื้อเพลงนี้เสร็จในเวลาเพียงครึ่งชั่วโมง จากนั้นผมถือเนื้อเพลงนี้ไปส่งให้เอลตัน เขาอ่านมัน จากนั้นก็ลุกออกจากโต๊ะอาหารเช้าของเขาและกลับมาในเวลาไม่ถึง 20 นาที
“เฮ้ พวก เรามาทำเพลงนี้ให้เสร็จกันเถอะ” เอลตันพูดกับวง
แล้วเพลงนี้ก็เสร็จเรียบร้อยในเย็นวันนั้นเอง


“American Pie”/Artist : Don McLean
Featured on American Pie.Released 1971/EMI
Words & Music by Don McLean
Don McLean (singer/songwriter) ผมเป็นคนที่สนใจในประเทศอเมริกาอย่างมาก และยังคงเขียนเพลงในมุมมองต่างๆรอบๆประเทศแห่งนี้ และครั้งหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าประเทศแห่งนี้ได้สูญเสีย
ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะเขียนบรรยายมันออกมาเป็นเพลง ผมกำลังนั่งอยู่ในบ้านหลังเล็กๆที่ผมอาศัยอยู่ แล้วก็เริ่มต้นเขียนท่อนแรกของเพลงนี้ จากความทรงจำที่ผมพบในหนังสือพิมพ์ที่บอกว่า บัดดี้ โฮลี่ถูกฆาตกรรม ความทรงจำได้ปลดปล่อยพันธนาการในตัวผม เพราะหลังจากประโยคนั้นแล้ว ที่เหลือของเพลงก็หลั่งไหลออกมาเอง คล้ายกับว่าเพลงเขียนตัวมันเอง
ผมหลงรักบัดดี้ โฮลี่และดนตรีของเขา และมันเป็นเรื่องน่าเศร้าสำหรับผมมาก เพราะแค่เพียงปี 1964 คุณก็ไม่ได้ยินอะไรที่เกี่ยวข้องกับบัดดี้อีกแล้วหลังจากการตายของเขา ทุกคนลืมเขาไปแล้ว แต่สำหรับผม..ยัง ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไรก็ตามที่ผมได้ยินเพลงของเขาจากตู้เพลง หรือพบแผ่นเสียงอัลบั้มที่ผมยังไม่มีผมจะซื้อมันมาทันที
ผมรู้สึกว่าเพลง ๆ นี้จะช่วยกระตุ้นเตือนความรู้สึกและสำนึกของคนว่า สิ่งที่บัดดี้และดนตรีของเขาทำให้กับสังคมกำลังจะถูกมองข้าม ใช่...บีทเทิ้ลไม่ได้มองข้าม คนบางคนไม่ได้มองข้าม แต่ว่าคนส่วนใหญ่มองข้าม ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครสนใจในคุณูปการที่เขามีต่อดนตรี ร็อค แอนด์ โรล


“The End”/ Artist : the Doors
Featured on The Doors.Released 1967/Elecktra
Words & Music by the Doors
Jim Morrison (singer/songwriter) คืนนั้นผมออกไปดูหนังที่เวสท์วู้ด(westwood) ผมเดินเข้าไปในร้านหนังสือแห่งหนึ่ง ผมเห็นหญิงสาวคนหนึ่งท่าทางฉลาดและสะดุดตาต่อผู้พบเห็น เธอดูกระตือรืนร้นและเปิดเผย เธอเห็นผมและจำผมได้จึงเดินเข้ามาทักทาย เธอถามผมเกี่ยวกับเพลง ๆ นี้ เธอมากับพยาบาลคนหนึ่ง เธอเพิ่งจะได้รับอนุญาตให้ออกมาเดินเล่นได้ประมาณหนึ่งชั่วโมงจากสถาบันโรคประสาทที่เธอพักรักษาตัวอยู่ ความจริงเธอเป็นนักศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัย UCLA แต่เกิดอาการป่วยด้วยสาเหตุจากการเสพยาเกินขนาด เธอพูดคุยกับผมและบอกกับผมว่าเธอชอบและชื่นชมเพลงนี้ของผมมากรวมทั้งเพื่อนๆนักศึกษาในชั้นของเธอก็เช่นเดียวกัน ครั้งแรกที่ได้ยินผมรู้สึกดีมาก แต่เมื่อได้พูดคุยกับเธอมันมีหลายสิ่งหลายอย่างปรากฏขึ้นในความรู้สึกของผม มีปริศนาและสิ่งลึกลับมากมายให้ขบคิด ผู้คนมักชอบที่จะดึงเรื่องต่างๆเข้าไปเกี่ยวข้องกับตัวเอง ผมไม่เคยคิดเลยว่าผู้คนฟังเพลงแล้วจะซีเรียสกับสิ่งที่ได้ฟังขนาดนั้น มันทำให้ผมต้องหันมาสนใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นตามมากับการฟังเพลง


“Someone Saved My Life Tonight”/Artist : Elton John
Featured on Captain Fantastic and the Brown Dirt Cowboy.Released 1975/MCA
Words & Music by Elton John and Bernie Taupin
Bernie Taupin (lyricist) เอลตันกำลังอยู่ในช่วงที่พยายามจะขมวดปมบางอย่าง ผมคิดว่าเขายังไม่ค่อยแน่ใจกับมันนัก เจ้าสิ่งนั้นมันทำให้เขาเครียดมาก “ฉันจะต้องจบทุกอย่างลงให้ได้” เขาพูด ผมรู้สึกเห็นใจและสงสารเขามาก “นายทำได้” ผมให้กำลังใจเขาไป
ผมกำลังเดินออกมาจากห้องของผม แล้วจมูกก็ได้กลิ่นแก๊ส ใครสักคนต้องเปิดแก๊สทิ้งไว้แน่ ๆ ผมรีบเดินเข้าไปในครัว พระเจ้า ! เอลตันนอนอยู่บนพื้นในครัว กลิ่นแก๊สคลุ้งไปทั่วครัว สิ่งแรกที่ผมคิดคือ...” ตายห่า ! เขาพยายามจะฆ่าตัวตาย” แต่ความรู้สึกต่อมาก็ทำให้ผมยิ้มและหัวเราะออก เมื่อผมสังเกตเห็นว่าเขาเตรียมหมอนมาหนุนอย่างดี แล้วอีกอย่างหน้าต่างห้องครัวทุกบาน เปิดอยู่!



“Help” / Artist : the Beatles
Featured on Help! Released 1965/Capital
Words & Music by John Lennon and Paul McCartney
John Lennon (singer/songwriter/guitarist) เมื่อเพลง “Help” ออกอากาศในปี 1965 ในตอนนั้นผมรู้สึกต้องการความช่วยเหลือ จริง ๆ คนส่วนใหญ่คิดว่ามันเป็นแค่เพลงร็อกจังหวะเร็ว ๆ กระชั้น ๆ สนุก ๆ เพลงหนึ่งเท่านั้น ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรในตอนนั้น มันก็เป็นแค่เพลงที่ได้รับมอบหมายให้แต่งเพื่อประกอบในภาพยนตร์ แต่หลังจากนั้นผมรู้สึกว่าผมต้องการความช่วยเหลือจริง ๆ มันเป็นช่วงที่ผมรู้สึกว่าตัวเอง”อ้วน”มาก ในยุคที่เอลวิสก็กำลัง”อ้วน” เหมือนกัน ซึ่งจะเห็นได้จากในหนังทั้งเขาและผม “อ้วน” ผมรู้สึกไม่ปลอดภัย และเขาเองก็สูญเสียตัวตน ผมจึงเขียนเพลงด้วยเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับตัวเองในวันที่ยังหนุ่ม และ เรื่องราวที่ประทับใจในวัยที่ต้องมองย้อนกลับไป ......ผม”อ้วน” เครียด ผมร่ำร้อง เรียกหา ความช่วยเหลือ


“Wasted on the Way” / Artist :Crosby,Stills and Nash
Featured on Daylight Again.Released 1982/Atlantic
Words & Music by Graham Nash
Graham Nash (singer/songwriter) ประเด็นสำคัญของเพลงนี้ที่ผมต้องการสื่อก็คือตามชื่อเพลง เราเสียเวลาไปมากมายกับหลายสิ่งหลายอย่างที่ดึงเราออกไปจากการแต่งเพลง


“Here Comes The Sun” / Artist : the Beatles
Featured on Abbey Road. Released 1969/Capital
Words & Music by George Harrison
George Harrison (singer/songwriter/guitarist) เพลงนี้เขียนขึ้นในขณะที่บริษัท แอปเปิ้ล เริ่มต้น เหมือนคนเริ่มต้นเรียนหนังสือ เราเริ่มต้นเรียนรู้ที่จะเป็นนักธุรกิจ เรียนรู้ที่จะเซ็นชื่อลงบนเอกสาร เซ็นนั่น...เซ็นนี่ อย่างไรก็ตาม หากฤดูหนาวในอังกฤษยาวนาน เมื่อถึงเวลาแห่งใบไม้ผลิมาถึง คุณก็จะมีความสุขกับมัน วันนั้นผมตัดสินใจที่จะหนีงานในแอปเปิ้ล สักพัก ผมเลือกไปเที่ยวบ้าน
อีริค แคลปตัน (Eric Clapton) เดินเล่นในสวนของเขา การที่ไม่ต้องไปเจอะเจอกับบัญชีต่างๆช่างมีความสุขอย่างสุดวิเศษ ผมเดินเล่นรอบ ๆ สวนพร้อมกับกีตาร์โปร่งของอีริค แล้วก็แต่งเพลง “Here Comes the Sun”


“Imagine” / Artist : John Lennon
Featured on Imagine. Released 1971 / Capital
Words & Music by John Lennon
John Lennon (singer/songwriter) “Imagine” ถือเป็นเพลงฮิตที่ยิ่งใหญ่มากไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในโลก แม้ว่ามันจะต่อต้านศาสนา ต่อต้านการแบ่งเชื้อชาติ ต่อต้านระบบทุนนิยม แต่ด้วยความที่มันเคลือบด้วยน้ำตาล ทุกคนจึงยอมรับได้ และชอบมันด้วย ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าต้องทำอย่างไรหากต้องการใส่การเมืองเข้าไปในบทเพลง ผมก็เติมน้ำผึ้งลงไปด้วยนิดหน่อย


“Strawberry Fields Forever”/Artist : the Beatles
Featured on Magical Mystery Tour. Released 1967/Capital
Words & Music by John Lennon and Paul McCartney
John Lennon ( singer/songwriter/guitarist) สิ่งที่จะอธิบายเรื่องนี้ได้ชัดเจนที่สุดก็คือ ผมเป็นพวกแปลกแยกมาตลอด แปลกแยกในโรงเรียนอนุบาล แตกต่างจากคนอื่น ๆ ผมแตกต่างแปลกแยกมาตั้งตลอดชีวิต ท่อนที่สองของเพลงที่ว่า “No one I think is in my tree” ใช่ ผมขี้อาย และขี้สงสัยในตัวเอง ผมอาจจะเป็นอัจฉริยะหรือว่าคนบ้าก็ได้ “I meant it must be high or low” มีบางอย่างผิดปกติในตัวผม เพราะผมมักจะมองเห็นในสิ่งที่คนอื่น ๆ มองไม่เห็น ผมว่ามีแต่คนบ้าที่กล้าออกมาบอกว่าตัวเองเห็นสิ่งที่คนอื่นๆมองไม่เห็น

“Born to be Wild”/ Artist : Steppenwolf
Featured on Steppenwolf. Released 1974/MCA
Words & Music by Dennis Edmonton
Dennis Edmonton(songwriter) ฮอลลีวู้ด ผมกำลังเดินเล่นอยู่บนถนน สายตาก็เหลือบไปเห็นโปสเตอร์ใบหนึ่งเป็นรูปมอเตอร์ไซค์กำลังวิ่งทะลุโลกออกมา เปลวไฟลุกลามอยู่ด้านหลังคล้ายไฟจากภูเขาไฟมีข้อความเขียนไว้ว่า “Born to Ride” ในช่วงเวลาใกล้เคียงกันนั้นผมได้ซื้อรถยนต์ส่วนตัวคันแรกของผม เป็นรถมือสอง ฟอร์ด ฟัลคอน แล้วเหตุการณ์ทั้งหมดก็ก่อกำเนิดไอเดียเขียนเพลง ความร้อนแรงของมอเตอร์ไซค์รวมกับอิสระและความสนุกสนาน ผมรู้สึกว่าการมีรถยนต์คันนี้จะทำให้ผมสามารถที่จะไปที่ไหนๆในโลกนี้ได้อย่างที่ใจต้องการ.....”Born to be Wild” ไม่ได้รับความสนใจอย่างจริงๆจังๆนักในครั้งแรก แม้แต่ที่ Leeds Music ซึ่งผมสังกัดอยู่ ผมรู้สึกว่าพวกเขายอมรับเพลงนี้เพราะผมเป็นพนักงานอยู่กับเขา โชคดีที่เพลงนี้ไปตกอยู่ในมือของ Steppenwolf พวกเขาทำให้เพลงนี้โด่งดัง สำหรับผมแล้ว เพลงนี้เหมือนเพลงที่โชคดี มากกว่าจะเป็นเพลงที่ประสบความสำเร็จ



“Carry on wayward Son”/Artist : Kansas
Featured on Leftoverture. Released 1976/Kirshner
Words & Music by Kerry Livgren
Kerry Livgren (songwriter/guitarist) ผมเขียนเพลงนี้ ก่อนวันสุดท้ายของการซ้อมเพื่อเข้าห้องบันทึกเสียงอัลบั้ม ความจริงพวกเราไม่ได้ต้องการเพลงใหม่ในเวลานี้ เราต้องการเพียงแค่ทบทวน ตัดทอน ตบแต่งเพลงที่เรามีและได้เลือกเอาไว้แล้ว ผมเดินเข้าไปในห้องซ้อมและบอกกับทุกคนว่า “ฉันมีเพลงใหม่อีกเพลงและคิดว่าบางทีพวกนายอาจจะอยากฟัง” พวกเขากลับพูดขึ้นว่า “เป็นเรื่องที่เหมาะเหม็งพอดี เราลองมาดูกันว่ามันเป็นยังไง อาจจะลองเข้าสตูดิโอแล้วดูซิว่ามันจะฟังเป็นยังไง” จากนั้นเราลองเอาเพลงนี้เข้าไปร้องในสตูดิโอแบบที่ยังไม่มีดนตรี ทุกคนมีความเห็นและความรู้สึกตรงกันว่า เพลงนี้น่าถูกบันทึกเสียงและทำหน้าที่เป็นเพลงเปิดของอัลบั้ม ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเพลงนี้จึงประสบความสำเร็จ ไม่รู้จริงๆ บางทีมันอาจจะเป็นเพราะมันมาถูกเวลาก็ได้
ผมรู้สึกว่าเป้าหมายของผม เหมือนผมจะเข้าไม่ถึง แต่ผมก็รู้สึกว่าจะต้องเดินหน้าต่อไป(Carry on) และค้นหาต่อไป รู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กดื้อ ที่ยังอยู่ห่างจากสัจธรรมแต่ก็พยายามที่จะเข้าถึงและรู้จักกับมัน เนื้อเพลงในตอนจบที่ว่า “จากนี้ไป ชีวิตคุณจะไม่ว่างเปล่าอีก แน่นอนสวรรค์รอต้อนรับคุณอยู่” ดูเหมือนแปลก ๆ และเหมือนจะเป็นการรีบร้อนสรุปไปหน่อย แต่ก็มีบางอย่างที่ชักนำให้ผมใส่มันลงไป มันพิสูจน์แล้วว่าผมถูก



“Logical song” / Artist : Supertramp
Featured on Breakfast in America. Released 1979/A&M
Words & Music by Roger Hodgson
Roger Hodgson (singer/songwriter) คุณไม่สามารถเทศนาสั่งสอนคนได้ แต่คุณสามารถช่วยยกระดับจิตใจของพวกเขาได้ และผมคิดว่าเพลงนี้มันทำหน้าที่นั้น ผมไม่อยากใช้คำว่า”สาส์น”ที่เพลงนี้สื่อออกไป มันเป็นเรื่องการเรียนรู้ตั้งแต่วัยเด็กของเรา เราเรียนรู้หลายสิ่งมากมายแต่ไม่เคยได้เรียนรู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเราเองจริง ๆ เลย หรือไม่ก็น้อยมาก เราได้รับการสอนเกี่ยวกับเรื่องราวภายนอก แต่ไม่เคยได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องราวภายในตัวเราเลย ไม่เคยมีใครอธิบายให้เราได้เข้าใจเลย




“Smoke on the Water” / Artist : Deep Purple
Featured on Machine Head. Released 1972 / Warner Brothers
Words & Music by Ritchie Blackmore ,Ian Gillan , Roger Glover , Jon Lord and Ian Paice
Roger Glover (bassist) เราตัดสินใจที่จะบันทึกเสียงอัลบั้ม Machine Head บนเวทีคอนเสิร์ต เพราะอยากจะได้บรรยากาศแวดล้อมที่เป็นธรรมชาติ พูดง่าย ๆ ก็คือเราจะทำการบันทึกเสียงสตูดิโอ อัลบั้ม ภายใต้เงื่อนไขการบันทึกเสียงคล้ายบันทึกการแสดงสด เพียงแต่ว่าไม่มีคนดูเท่านั้น
เราเลือกสถานที่จากหลายแห่ง แล้วก็มาลงตัวที่คาสิโนที่มอนทรีออกซ์ (Montreux)...ที่นั่นแฟรงค์ แซปป้ากับวง The Mothers of Invention กำลังเล่นคอนเสิร์ตรอบบ่ายในวันก่อนที่จะถึงคิวของเราหนึ่งวัน เราได้รับเชิญเข้าไป แต่เราตั้งใจว่าจะไม่ขนเครื่องลงไปเพราะอาจจะทำให้สับสนกับเครื่องของแซปป้า เด็กขนเครื่องของเราตัดสินใจยังไม่เอาเครื่องดนตรีลงในวันนั้น แต่รอไว้จนถึงวันรุ่งขึ้น การตัดสินใจครั้งนั้น ถือเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องอย่างที่สุดสำหรับพวกเรา
วงของแซปป้ากำลังสาละวนอยู่กับการตั้งเครื่องประมาณ 2 ชั่วโมงก่อนที่เปลวไฟจะเริ่มต้นลุกลามขึ้น(ทราบทีหลังว่ามีคนจุดพลุในงาน และหลบหนีไปได้ตอนที่ทุกอย่างชุลมุน) ผู้คนเริ่มหวาดกลัว ในเวลาเพียงไม่กี่นาที เปลวไฟก็ลุกลามขึ้นอย่างรวดเร็ว เป็นเรื่องเหลือเชื่อจริงๆที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บรุนแรงมากนัก ผู้จัดงานต้องทำงานอย่างหนักทั้งทยอยผู้คนออกจากสถานที่และต้องจัดการดับไฟด้วยอุปกรณ์เท่าที่มีอยู่
ใช้เวลา 7 ชั่วโมง ไฟก็เผาผลาญทุกอย่างจนราบคาบ ผู้จัดงานต้องเสียเครื่องเสียงระบบไฮไฟทั้งหมด ตัวอาคารรวมทั้งชื่อเสียงและทุกคนที่อยู่ในธุรกิจดนตรี แซปป้า เสียเครื่องดนตรีทั้งหมดไป กีตาร์ กลองและอื่นๆ ส่วนเราลืมเหตุผลที่จะต้องมาอยู่ที่นี่ทำไม
ผู้จัดงานลืมปัญหาของเขาและมาช่วยเราจัดการเรื่องหาสถานที่สำหรับบันทึกเสียงแห่งใหม่ วันต่อมาเราย้ายไปที่คอนเสิร์ตฮอลเก่าแห่งหนึ่งแล้วก็เริ่มต้นบันทึกเสียง

Ritchie Blackmore (songwriter/guitarist) เราบันทึกเสียงเพลงนี้ในสถานที่ที่แตกต่างจากเพลงอื่น ๆ ในอัลบั้มซึ่งทำกันที่ โรงแรม แกรนด์ โฮเทล ใน มอนทรีออกซ์(montreux) แต่เพลงนี้เราบันทึกเสียงกันในสตูดิโอเคลื่อนที่ซึ่งมันก็คือรถคอนเทนเนอร์นั่นเอง ด้วยเสียงที่ดัง วันนั้นตำรวจมาเคาะที่ประตูสตูดิโอ เรารู้ว่านั่นต้องเป็นตำรวจแน่นอน เรารู้ว่าหากเราเปิดประตูออกไป นายตำรวจนายนั้นก็คงพูดว่า “หยุดบันทึกเสียงได้แล้ว เพราะมีคนโทรไปแจ้งความเรื่องเสียงดังรบกวน” ดังนั้นเราจึงไม่เปิดประตู เราถามมาร์ตินว่า “แบบนี้ดีหรือยัง” เขาตอบว่า “ไม่รู้สิ ผมคงต้องฟังทั้งหมดเสียก่อนจึงจะรู้ว่า มันดีหรือยัง” ตำรวจที่อยู่ด้านนอกยังคงทุบประตูเรียก เราไม่ต้องการเปิดจนกว่าจะได้รู้ว่าเราได้เทคที่เราพอใจหรือไม่ ในที่สุดเราก็ได้ เมื่อประตูถูกเปิดตำรวจบอกกับพวกเราว่า “พวกนายต้องหยุดเสียงดัง แล้วก็ไปให้พ้นจากที่นี่เดี๋ยวนี้”


“Stairway to Heaven” / Artist : Led Zeppelin
Featured on Untitled (Led Zeppelin IV).Released 1971 / Atlantic
Words & Music by Jimmy Page and Robert Plant
Jimmy Page (songwriter / guitarist) ผมหมกมุ่นอยู่กับกีตาร์โปร่งแล้วผมก็ได้บางส่วนของเพลงออกมา ซึ่งผมหลงใหลมันเลยทีเดียว ในขณะที่เขียนเพลงนี้ผมก็พยายามที่จะคิดวิธีการเรียบเรียงแบบใหม่ๆไปด้วย เช่น ผมไม่อยากให้มีเสียงกลองในช่วงแรกของเพลง จากนั้นจึงค่อย ๆ เริ่มเข้ามาจนถึงช่วงที่เพลงดังที่สุด และผมยังอยากให้จังหวะเป็นอย่างนั้นเหมือนกันคือค่อย ๆ เร็วขึ้นเรื่อย ๆ พูดได้ว่าแหกกฎของวิธีการเรียบเรียงดนตรีที่คุ้น ๆ สิ่งที่ไม่มีคนดนตรีคนไหนเขาทำกัน
ผมได้โครงสร้างทั้งหมดแล้วจึงไปคุยกับจอห์น (John Paul Jones) เพื่อที่เขาจะได้เข้าใจในความคิดของผม วันต่อมาเราเอาไอเดียไปคุยกับบอนแฮม (John Bonham) แรก ๆ บอนแฮมยังไม่ค่อยเข้าใจในช่วงกีตาร์โปร่ง 12 สายก่อนเข้าท่อนโซโล่ คุณต้องเข้าใจว่าช่วงแรก ๆ น่ะ มันยากมากเลยสำหรับทุกคนกว่าที่จะคุ้นกว่าที่จะจำได้ในช่วงนั้น แต่เมื่อเราเริ่มคุ้นกับมัน โรเบิร์ตก็เริ่มเขียนเนื้อเพลงออกมาและเนื้อทั้งหมดส่วนใหญ่ก็หลั่งไหลออกมาในช่วงนั้นนั่นเอง เขาไม่ต้องไปหลบนั่งคิดนั่งเขียนเลย มันออกมาตรงนั้นเลย ประหลาดมาก

Andy Johns (producer) ผมจำได้ว่าเคยคุยกับจิมมี่ว่าผมอยากให้ทางวงมีเพลงที่เริ่มต้นจากเบาๆเพราะๆสวยๆแล้วค่อย ๆ ใหญ่ขึ้น...ใหญ่ขึ้น...ใหญ่ขึ้น จิมมี่บอกว่า “ไม่ต้องห่วง ผมมีเพลงหนึ่งแบบนั้นสำหรับอัลบั้มนี้ นายรอฟังเอาแล้วกัน”

John Paul Jones (songwriter/bassist) ส่วนตัวผมชอบเพลง “Stairway” มาก อาจฟังดูน่าเบื่อแต่เพลงนี้มันเหมือนรวมทุกสิ่งทุกอย่างภายในวงไว้ทั้งหมดเลยทีเดียว จากเสียงอคูสติก แล้วเข้าสู่ช่วงที่แจ๊สหน่อย ๆ แล้วจึงเข้าสู่ช่วงหนักหน่วงจนกระทั่งจบเพลง มันเป็นเพลงที่สุดยอดและประสบความสำเร็จมากจริง ๆ ผมไม่ได้หมายถึงในด้านยอดขายนะ ผมหมายถึงวิธีที่ทุกอย่างร่วมกันทำงานได้อย่างลงตัวยอดเยี่ยม ทุกส่วนสร้างขึ้นมาได้อย่างลงตัวมาก


You Really Got Me / Artist : The Kinks
Featured on You Really Got Me. Released 1964 / Rhino(re-released)
Words & Music by Ray Davies
Ray Davies (singer/songwriter/guitarist) ผมเขียนเพลงนี้เร็วมาก มันมีแค่ 4 บรรทัด ผมรู้สึกว่ามันต่อต้านบรรดาเพลงรักหวานๆที่ดัง ๆ อาทิ “Sweet for My Sweet” หรือ “She love You” ซึ่งผมรู้สึกเอียน บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าผมไม่ได้เป็นคนเขียนมันก็ได้
เมื่อการบันทึกเสียงเริ่มต้นขึ้น มันคล้ายกับคน 4 คนกำลังเดินทาง มันมีความรู้สึก มีอารมณ์ มีการทำลายล้าง มีการต่อสู้ และมีกึ๋นทั้งหมดอยู่ในเพลง ๆ นี้

Dave Davies (songwriter/guitarist) ผมไม่เคยเล่นกีตาร์ได้ดี ดังนั้นจึงหันเหไปทางทดลองด้านเสียงผมมีแอมป์ตัวเล็ก ๆ กำลังขยาย 5 วัตต์ยี่ห้อ El Pedo ซึ่งจะให้เสียงกีตาร์ที่บางมาก มันมักจะทำให้ผมรำคาญใจเสมอแต่มาคิดอีกทีคุณก็ไม่มีทางที่จะออกไปหาซื้อแอมป์ที่ให้เสียงแบบนี้ได้อีกแล้ว เมื่อพ้นจากความเบื่อหน่ายออกมาได้ ผมก็เริ่มชำแหละลำโพงด้วยเสียงกีตาร์คมเฉียบ


“Your Song” / Artist : Elton John
Featured on Elton John. Released 1970 / MCA
Words & Music by Elton John and Bernie Taupin
Elton John (singer/songwriter/pianist) คุณไม่มีทางที่จะหนีเพลง “Your Song” พ้น มันเป็นเพลงที่ไพเราะ งดงามด้วยภาษา มันถูกเขียนขึ้นมาด้วยเวลาเพียง 5 นาที

Bernie Taupin ( lyricist) มันเป็นเพลงซึ่งคุณสามารถได้ยินได้ทุกที่ คุณได้ยินที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ได้ยินในห้างสรรพสินค้า ได้ยินใน
ลิฟของโรงแรม ฮอลิเดย์ อินน์ ในล็อบบี้ฮอลิเดย์ อินน์ ทุกๆที่ ทุกๆมุมในฮอลิเดย์ อินน์ มันกลายเป็นเพลงประจำฮอลิเดย์ อินน์ ไปซะแล้ว