100

วันนี้เป็นวันที่ผมเดินทางมาถึงหน้าสุดท้ายของ หนังสือ “ร้อยเพลงแห่งความโดดเดี่ยว” หนังสือที่รวบรวม 100 เพลงจากปลายปากกาของบอย ตรัย ที่รวบรวมเรื่องราวเบื้องหลังของแต่ละบทเพลงมาเล่าสั้น ๆ พร้อมกับได้รับการช่วยเหลือจากคุณวิภว์ (อดีตบรรณาธิการนิตยสาร แฮมเบอร์เกอร์) มาช่วยเล่าเรื่องตั้งแต่วัยเด็กของบอย เรื่อยมาจนถึงวันนี้ ผมใช้เวลาในห้องน้ำอยู่หลายวันทีเดียวกว่าจะเดินทางมาถึงหน้าสุดท้ายของร้อยเพลงของคุณบอย (ต้องขออภัยที่ผมใช้เวลาถ่ายทุกข์ศึกษาการเดินทางของชีวิตคุณบอย แต่ผมรู้สึกว่าแต่ละบทของ ร้อยเพลง มันกำลังพอดิบพอดีกับระยะทางในการถ่ายทุกข์ของผมพอดี ) ผมชื่นชมในไอเดียของคุณบอย ที่ทำหนังสือลักษณะนี้ออกมา แม้จะอยากให้มีข้อมูลเบื้องหลังของแต่ละเพลงให้มากกว่านี้ แต่ก็นับเป็นการเริ่มต้นที่นับว่ากล้าทีเดียว เพราะบอยนับเป็นคนแต่งเพลงที่ยังเด็ก ถือเป็นเด็กรุ่นใหม่ แต่มีผลงานครบ 100 เพลงไปแล้ว และยังนำเรื่องราวทั้งหมดทั้งที่เกี่ยวกับการเดินทางของชีวิตตัวเอง และการเดินทางของบทเพลง มาบันทึกไว้ในวันนี้ ในโอกาสครบ 100 เพลง ..........หากยังไม่ครบ 100 ผมก็คงยังไม่ได้เห็นหนังสือดีดี เล่มนี้

วันนี้ เป็นวันที่ผมเห็นภาพที่คิดว่าตัวเองไม่เคยเห็นมาก่อนในจอทีวี ผมเห็นภาพกรุงเทพในอดีต เห็นรถราง รถลาก เห็นแม่น้ำและมีคนภายเรือยิ้มแย้มแต่ฉากหลังกลับเป็นภาพคุ้นๆ นั่นคือพระที่นั่งอนันตสมาคม ผมไม่ทราบว่าตรงนั้นเคยเป็นแม่น้ำหรือว่าปีนั้นน้ำท่วมหนักกรุงเทพ ฯ ผมตกตะลึงกับภาพดังกล่าว อยากจะรู้นักว่าเป็นโฆษณาของสินค้าอะไร เป็นโฆษณา ธนาคารไทยพาณิชย์ ครบรอบ 100 ปี
..........หากยังไม่ครบ 100 ผมก็คงยังไม่ได้เห็นภาพเก่า ๆ เหล่านี้

วันนี้เป็นวันที่ผมอดที่จะมานั่งคิดไม่ได้ว่า 100 นั้นมันเข้ามาวนเวียนกับชีวิตผมช่วงนี้ถี่เหลือเกิน เพราะเมื่อไม่กี่วันมานี้ผมก็เพิ่งได้รับเมลจากเพื่อนคนหนึ่งส่งมาให้ เป็นสถิติที่แปลกประหลาด ของชีวิตคนสองคนที่มีเส้นทางชีวิตอยู่ในยุคที่ต่างกันอยู่ 100 ปี
แต่กลับมีสิ่งที่เหมือนกันอย่างประหลาด สองคนที่ว่านี้คือ ประธานาธิบดี ลินคอน และ ประธานาธิบดี เคเนดี้ ความแปลกประหลาดของสถิติเริ่มต้นดังนี้

ลินคอนได้รับเลือกเข้าสภาในปี 1846
เคเนดี้ได้รับเลือกเข้าสภาในปี 1946

ลินคอนได้รับเลือกให้เป็นประธานาธิบดี ในปี 1860
เคเนดี้ ได้รับเลือกให้เป็นประธานาธิบดี ในปี 1960

ทั้งคู่ถูกลอบสังหารในวันศุกร์ และ ถูกยิงที่ศรีษะเหมือนกัน

หากสถิติดังกล่าวยังไม่แปลกพอ ขอให้อ่านต่อไป

เลขา ของประธานาธิบดีลินคอน มีชื่อว่า เคเนดี้
ส่วนเลขาของประธานาธิบดีเคนเนดี้ มีชื่อว่า ลินคอน

ผู้ที่มารับตำแหน่งต่อจากทั้งคู่เป็นชาวใต้เหมือนกันและชื่อจอห์นสันเหมือนกันอีก
แอนดรูว์ จอห์นสัน ผู้รับตำแหน่งต่อจากลินคอน เกิดในปี 1808
ลินดอน จอห์นสัน ผู้รับตำแหน่งต่อจากเคเนดี้ เกิดในปี 1908

จอห์น วิลเกส บูท มือปืนผู้รอบยิงลินคอน เกิดในปี 1839
ลี ฮาร์วีย์ ออสวอน มือปืนผู้รอบยิงเคเนดี้ เกิดในปี 1939

ลินคอนถูกลอบยิงในโรงหนังชื่อ “ฟอร์ด”
เคเนดี้ถูกลอบยิงในรถลินคอน ของ “ฟอร์ด”

ลินคอนถูกลอบยิงในโรงหนัง ฆาตกรวิ่งหนีไปซ่อนตัวในโกดังเก็บของ
เคเนดี้ ถูกลอบยิงจากโกดังเก็บของแล้วฆาตกรวิ่งหนีเข้าไปหลบในโรงหนัง

ฆาตกรทั้งคู่ถูกเก็บก่อนที่จะได้ขึ้นศาล

ข้อมูลสุดท้าย

หนึ่งสัปดาห์ก่อนที่ลินคอนจะถูกลอบสังหารเขาอยู่ที่เมืองมอนโรว์ แมรีแลนด์
หนึ่งสัปดาห์ก่อนเคเนดี้จะถูกยิง เขาอยู่กับมารีรีน มอนโรว์